Standup Paddling Tour op de rivier de Wörnitz

Het startpunt van onze tocht is Fessenheim, een kleine gemeente in de uitgestrektheid van de enorme meteorietkrater die het Nördlinger Ries kenmerkt. Vijftien miljoen jaar geleden werd het gebied getroffen door een asteroïde, waarvan de onvoorstelbare inslagkracht vandaag de dag nog steeds te zien is in het landschap.

Maar daar merk je niets van als je aan de oever van de Wörnitz staat, omringd door hoge grassen en bloeiende struiken, klaar voor je eerste peddelslagen. SUP-verhuurder Pierre Proschek, een kenner van de regio, stelt ons gerust: "Je hebt geen zachtere riviervinnen nodig bij de huidige waterstand." Deze ochtend bracht Pierre ons en onze SUP-boards in zijn pick-up van Harburg naar Fessenheim.

We glijden ontspannen het water in en worden deel van de stroming. We peddelen er monter op los en worden al snel omringd door weelderige vegetatie langs de rivier. Met de wind in de rug en de zachte duw in de rug door de Wörnitz leggen we de eerste kilometers met gemak af.

Een rivier van stilte

De Wörnitz, die terecht zijn Keltische naam "Warantia" - de kronkelende - draagt, betovert ons met haar zachte stroming. Ze buigt af naar het zuiden in krappe bochten. De Wörnitz is een rivier van rust en onthaasting, waarop we de natuur zonder stress kunnen beleven.

"Ooievaars klapperen in de verte. Af en toe stijgt er een blauwe reiger op van de oever met majestueuze vleugelslagen"

Vanaf het eerste begin voelde ik hoe de rust van de rivier vat op me kreeg. Het is die stille schoonheid die de Wörnitz zo bijzonder maakt. In tegenstelling tot de "naburige" Altmühl zijn er hier nauwelijks peddelaars op de rivier. In feite zijn we de enige mensen op de Wörnitz op deze bewolkte zomerse maandag.

Het water voert ons zachtjes stroomafwaarts. De natuur is weelderig en levendig. Rietgras wiegt zacht in de lichte wind en het zoemt en tsjirpt overal. Blauwe Libellen die als juweeltjes fonkelen in het zonlicht, dansen over het water.

Ooievaars klapperen in de verte. Af en toe stijgt er een blauwe reiger op vanaf de oever met majestueuze vleugelslagen. Het is een perfecte wereld die je gemakkelijk over het hoofd ziet, als je te snel reist. Maar hier, op de SUP, midden in het rustige rivierlandschap, valt elk klein detail op.

Vrije vaart voor peddelaars

Het mooie van de Wörnitz is het feit dat er maar een paar obstakels zijn voor SUP-peddelaars. We gaan onder een voetgangersbrug door bij Hoppingen door plat op onze boards te gaan liggen. Een paar kilometer na Fessenheim bereiken we de enige stuw van de dag bij de Wennenmühle-elektriciteitscentrale. De draagafstand is een sportieve 300 meter lang en verloopt op de rechteroever.

Daarna stroomt de Wörnitz recht en met meer stuwkracht door een schilderachtig oeverbos met hoge bomen, wortelstelsels en beverholen. Takken hangen laag boven het water en nodigen je uit om eronderdoor te peddelen.

Na bijna zes kilometer ontdekken we een zandbank bij de monding van de Schwalb waar we de paddleboards voorzichtig kunnen aanlanden zonder de oevervegetatie, een belangrijke broedplaats, te beschadigen. We genieten van deze rustplaats bij het gorgelende en ruisende geluid van kleine watercascades.

Tijdens de volgende paar kilometer worden we één met de rivier. Het is een bijna meditatieve ervaring om de meanders van de Wörnitz te volgen. Je zou willen dat het leven als deze rivier was: soepel, zonder haast, altijd in beweging, maar nooit te snel.

We worden bijna gedwongen om in het moment te leven, want met elke bocht opent zich een nieuw beeld. Een bezinnelijke tocht door een magische wereld van rietgras, gele waterlelies en bloeiende grote kattenstaart.

Evenwichtsproef

De stroomversnellingen bij Heroldingen brengen ons terug naar de realiteit en dagen ons evenwichtsgevoel uit. We passeren idyllische huizen op prachtige oeverpercelen. Terwijl we voorbij peddelen, groeten de bewoners ons vanaf hun terrassen hoog boven de rivier. Hier laat de Wörnitz ons zien wat een rivierlus is: we peddelen twee kilometer lang om het kleine dorp heen en voelen dat goed. Het zou sneller zijn geweest om de planken door het dorp te dragen.

We varen om de Rollenberg heen. Op de kale, met jeneverbesstruiken begroeide en ca. 100 meter hoge heuvel laat een jongen zijn modelzweefvliegtuig rondcirkelen in de opwaartse luchtstroom. We hebben de zuidelijke kraterrand van het UNESCO-Geopark Ries bereikt en verlaten nu definitief de meteorietkrater.

Pitstop in Harburg

We peddelen een dik uur naar de etappebestemming Harburg, die ons verwelkomt met een grandioos uitzicht. Er is nauwelijks een mooiere manier om de stad te zien dan door haar langzaam over het water te benaderen. Rechts van de middeleeuwse stenen brug rijst de oude binnenstad op en met name het kasteel Harburg dat voor het eerst werd genoemd in 1150.

De poortbogen zijn gebouwd met sueviet, een gesteente dat is ontstaan uit gesmolten materiaal bij de inslag van de asteroïde. Het rivieravontuur van vandaag eindigt bij een houten loopbrug bij de stenen brug na precies 18,27 kilometer en vijf uur peddelen. We dragen de planken naar de nabijgelegen Biergarten "BUBS". De bar onder de boomgaarden aan de oevers van de Wörnitz is de perfecte plek voor een koel Donauwörther witbier, waar we al van droomden tijdens de laatste paar SUP-kilometers.

Pierre, die opgroeide in Wemding, een elektricien van beroep is en zelf een fervent kanovaarder en runt de Biergarten-lounge sinds dit jaar. Hier telt niet alleen de esthetiek, maar ook het gevoel op het juiste moment op de juiste plek te zijn. We checken in voor kamers in het Hotel "Goldenes Lamm" aan de overkant van de rivier en genieten later op de avond op het restaurant-terras van een heerlijke Zwiebelrostbraten met uitzicht op de historische stenen brug.

Jessika, een pelgrim-wandelaarster uit Noord-Duitsland, sluit zich bij ons aan. Ze loopt de route naar Augsburg. Als ze hoort over ons rivieravontuur, besluit ze ons morgen te vergezellen naar Donauwörth in een van de huurkano's van Pierre.

Voorgloeien voor tractorplezier

‘s Avonds laat zijn we getuige van een andere interessante vorm van traagheid. We kijken toe hoe Mike Berndorfer, een jonge plaatselijke bewoner die aan een naburig tafeltje zit, de motor van zijn Lanz Bulldog uit 1935 voorverwarmt met de open vlam van een bunsenbrander op benzine en hem start.

Er gaan 15 minuten voorbij voordat de motor in beweging komt en Mike trots met zijn vrienden op een andere tractor over de historische stenen brug vertrekt. De volgende ochtend laat de Wörnitz zich van een andere kant zien. Maar eerst tillen we de paddleboards en Jessika's kano in het water ten zuiden van de Harburger Steinbrücke.

Voldoende drinkwater, zonnebrandcrème, een handdoek en voldoende broodjes van bakkerij Mayer zijn opgeborgen in de waterdichte drybags.

Nu wordt ze wild, de Wörnitz

De rivier, die ons de vorige dag zo zachtjes meevoerde, wordt plotseling breder en breder - dit komt waarschijnlijk door de instroom vanuit de Eger. Er waait ook een tegenwind met windvlagen, waardoor het een uitdaging is om vooruit te komen.

We peddelen ook een tijdje langs een cementfabriek waar geen einde aan lijkt te komen en langs de B25. Maar zodra de Wörnitz van deze hoofdweg afbuigt, duiken we weer de prachtige, natuurlijke wereld van de Wörnitz in, bijna net zoals de dag ervoor.

"Aah, wat is het hier mooi!" lichten de ogen van onze pelgrim op. "Dat is precies hoe ik het me had voorgesteld na jullie verhalen van gisteravond," zegt de sociaal pedagogisch werkster, die zich beroepsmatig bezighoudt met risicogezinnen.

Kort daarna horen we een schreeuw. In een smalle bocht in de rivier verliest Jessika haar evenwicht in de wankele kano en valt in het water. Met vereende krachten en hartelijk gelach hijsen we haar terug in de boot en we legen de met water gevulde romp op een houten privésteiger.

Sightseeing vanaf de SUP

We peddelen naar Ebermergen met zijn opvallende kerktoren. De historische brug van Jura-kalksteen met haar zeven verstevigingen en overdekte peilers is een hoogtepunt van de etappe van vandaag. In het zog van de rivierversmalling gaan we gebukt onder een van de smalle ronde bogen door.

De Calvariebergkapel in Wörnitzstein, gelegen op een uitstekende rots, is het laatste highlight van onze reis. We bewonderen het rococo-/barok-bouwwerk vanaf het water. We komen niet te dichtbij. De oever rond de dorpsbrug is dichtbegroeid en ontoegankelijk. Misschien is het wel beter zo - sommige mooie dingen moet je gewoon van een afstandje bekijken.

Na twee dagen en 41 kilometer peddelen bereiken we onze bestemming: Donauwörth. De stad verwelkomt ons met haar prachtige historische achtergrond en machtige hoogwatermuren.

Uit pure nieuwsgierigheid peddelen we nog verder tot aan de Donau. Maar haar stroomsnelheid is van een heel ander kaliber dan de Wörnitz - niet haalbaar voor ons. De tocht eindigt zoals gepland bij de Kanoclub Donauwörth.

Er zijn weinig betere plekken om de tijd uit het oog te verliezen dan op een rivier als de Wörnitz. Het gaat er niet langer om hoe snel je reist, maar gewoon om het feit dat je onderweg bent. In een wereld die voortdurend versnelt, is dit misschien wel de belangrijkste les van deze reis over het water: onthaasten als levenskunst.