Trekkingcampings in Beieren

De Spessart maakt furore onder liefhebbers van het oorpronkelijke, oftewel ‘primitieve’ kamperen. Dankzij legale trekking-kampeerplekken zijn er nu meerdaagse trekkingtochten mogelijk, waarbij outdoorfans midden in het bos tussen eiken en beuken kunnen overnachten.

Maar u moet wel het nodige meenemen in uw rugzak: een tent, slaapzak en matje, een kooktoestel, serviesgoed en voldoende proviand. Onze route loopt daarom van het treinstation in Schöllkrippen, een mooi stadje aan de westelijke rand van de Spessart, naar de supermarkt.

Vervolgens lopen we naar de "Metzgerei Häuser" ernaast. De winkelbediende adviseert ons om een flink aantal van de huisgemaakte "Spessart-Räuber-worstjes" in te slaan. “Je staat er niet bij stil, maar in het bos loop je continu op en neer.”

Camping unplugged

Tijdens onze eerste etappe lopen we vooral bergop. Het bos is dicht begroeid en het groene bladerdak strekt zich bijna ononderbroken uit van hier tot Lohr am Main, bijna 30 Kilometer verderop. Volop ruimte om te verdwalen, maar dankzij de borden en de kaart kunnen we nog steeds onze positie bepalen.

Maar onze kampeerplek, de Lahnwiese, is niet bewegwijzerd of gemarkeerd op de kaart. De GPS-coördinaten krijg je pas als je gereserveerd hebt. Hebben wij gedaan: klik op trekking-bayern.de, selecteer de kampeerplek, de datum en het aantal tenten en betaal tien Euro per tent en nacht met een creditcard of Sofortüberweisung, zelfs Paypal wordt geaccepteerd. De mail met de exacte locatiegegevens landde meteen in onze digitale mailbox.

In de bijlagen kregen we een aantal tips en aanwijzingen: neem je afval mee terug, pas op met vuur en vermijd bosbranden. Dat de kampeerplaatsen van 1 april tot 31 oktober telkens maar voor één nacht geboekt kunnen worden. Dat je er alleen mag kamperen met een boekingsbevestiging.

Spontaan overnachten? Slecht idee. Ook slecht: te laat in actie komen. Vooral voor lange weekenden en vakantieweekenden zijn de plaatsen al snel volgeboekt.

Koud, mist, regen? Chill!

En als het regent? Potje kaarten in de tent hoort erbij, annuleren niet. Los daarvan heeft elke weersgesteldheid haar eigen charme.

Hoe luidde de review van Benni, Jessi en Christian over hun kampeertrip eind oktober in het digitale gastenboek? „Koud, mist, regen, maar toch heel chill!“ Veel camper- en campingliefhebbers zullen zich achter de oren krabben: Wat is er zo cool om geen elektriciteit, douche of enig ander comfort te hebben?

Niet alleen Benni en Co. zouden antwoorden: kampvuurromantiek, uitzicht op de natuur en het gevoel ver weg te zijn van de bewoonde wereld.

De Duitse lightversie van Scandinavisch wildkamperen

Om dit soort ‘luxe’ te ervaren, hebben hele generaties backpackers het risico moeten nemen om door de boswachter in het bos betrapt te worden. Of ze moesten ervoor naar Scandinavië reizen. Wildkamperen is daar een algemeen recht, het is daar toegestaan overal in de vrije natuur een tent op te zetten.

Een afgeslankte versie is nu al enkele jaren van kracht in Duitsland. In verschillende natuurparken mag je op bepaalde plekken overnachten. Ongeveer tien jaar geleden begon de Pfalz met zeven trekking-kampeerplaatsen, gevolgd door andere regio's, waaronder de Steigerwald en Frankenwald in Beieren.

En de Spessart, met zijn vier locaties die alleen via trekkingroutes bereikbaar zijn.

Sterrenkeuken op de Lahnwiese

We volgen de GPS-gegevens. Dit maakt het gemakkelijk om de Lahnwiese te vinden. Tien stappen van het bospad af, treffen we een omsloten stookplaats, een houten tafel en banken, en een waterton aan.

Aah, wat een genot om die lompe 30 kilo van je rug te slingeren en op blote voeten door het gras te lopen. Ook welkom: het apart staande WC-huisje met hartje. Er is toiletpapier, een wc-deksel en zelfs lucifers om navolgende gebruikers vieze geurtjes te besparen.

Kort daarna ruikt het verleidelijk als we op de grond zitten en de Spessart-Räuber-worstjes in de pan op de het petroleumvuur sissen. Gewoon heerlijk! Goed dat we er veel hebben meegenomen!

Kampvuur, wijn, sterrenhemel

Dan valt de schemering in. En besluiten we om een vuur te stoken. We verzamelen kreupelhout en hakken met de vastgeketende, botte bijl een aantal takken uit een overdekte houtstapel in stukken.

We drinken rode wijn uit koffiebekers en voeren stimulerende gesprekken bij het flakkerende licht van het vuur. Als we later op de avond het vuur doven, fonkelen de sterren boven ons.

Toegegeven: heel rustig hebben we niet geslapen. Ik voelde nogal wat hobbels in de bodem, zag de zon veel te vroeg opkomen en hoorde af en toe geritsel (van egels) en gebrom (van opstijgende vliegtuigen in Frankfurt). Maar het ontbijt in de zon maakte alles goed.

Micro-avontuur in het XXL-bos

Het is ongeveer 25 kilometer lopen naar het tweede kamp. Die kilometers blijken heel afwisselend van aard te zijn: de ene keer heb je het gevoel dat je in een heel opgeruimd aangeplant bos bent, het volgende moment bevindt je je in een ongerepte wirwar van struikgewas.

De slager in Schöllkrippen had gelijk: je loopt steeds op en neer. Maar hoezo uitzicht vanaf de top! Dat is er alleen bij Pollasch. Wat de oriëntatie af en toe lastig maakt. Zonder kaart waren we de mist ingegaan. Zelfs met kaart missen we de "koude bron" waar we naar op zoek waren, een van de weinige bronnen van drinkwater in dit waterarme gebied. En dat bij 30 graden met 30 kilo bepakking!

Het terrein op een zacht glooiende helling op een paar meter afstand van het bospad en omringd door kaarsrecht geplante eiken, zou je gemakkelijk over het hoofd kunnen zien. Wat bij het speuren helpt: een groene bluswaterton die door het struikgewas glinstert. En wasgoed aan een waslijn. We hebben vanavond en vannacht gezelschap! Laura, 18, en Maxi, 21, vieren hun trekkingcamp-première. Ze hebben daarvoor speciaal een tent gekocht.